15 June 2009

"nak 20sen bah beli coki coki"

Memory 1

Masa tu gua umur 5 tahun. petang tu gua tengah cabut rumput dekat halaman rumah dengan abah gua. tengah layan baik punya cabut rumput abah gua tanya soalan cepu emas.

"Dah besar nanti cita-cita nak jadi apa?". tanya abah gua rileks.

"Takda cita-cita. tak tahu nak jadi apa". jawab gua lagi rileks.

"Takkan takda cita-cita. cita-cita nak beli basikal pun takda ke?". abah gua sindir tikam jantung dan paru-paru.

Gua diam tunduk cucuk rumput. dalam hati gua simpan niat nak jadi orang hafaz Quran.

Memory 2

Biasa malam jumaat gua sekeluarga berkumpul baca yasin bersama. ayah gua ketua yang lain follow belakang. gua macam biasa bajet pandai baca kuat-kuat. habis semua tajwid, huruf, panjang pendek berterabur. gua pedulik apa masa tu. umur baru 6 tahun tak silap. baca jelah mana gua tahu. tiba-tiba abah gua jerit.

"Dah dah berenti. kau ni kenapa ha?. baca bersepah-sepah. makin teruk pulak aku dengar. apa yang mak kau ajar kau tak ambik pedulik ke?".

Gua kaget. cuba buat tak paham main kuis-kuis buku yasin yang gua pegang. abah gua sambung baca balik. kali ni gua buat tak pandai baca. diam je main dengan kapet. habis doa abah gua bangun terus masuk bilik. gua lempar buku yasin tu kat lantai pegi bucu ruang tamu. puas jugak mak gua pujuk malam tu. tapi gua ada cakap kat mak gua sesuatu. sampai sekarang gua ingat.

"Tengok la nanti bila orang dah pandai. masa tu baru tahu. orang akan buktikan".

Memory 3

Gua baru dapat result PMR. tak silap gua masa tu bulan puasa. memang teruk gila result bahasa arab gua. gua ingat gua dapat pangkat C masa tu. dari time gua tunjuk result tu tengah hari kat abah gua, sampaila waktu berbuka. abah gua tak pandang langsung kat gua. tegur pun tak. senyap je. tiba time berbuka abah gua mula bersuara.

"Apa kene ngan kau ni?. kau belajar ke tak?. apasal malukan mak ngan abah?. belajar arab dari kecik. ini je ke yang kau dapat?". abah gua start marah.

"Kau dah taknak ngaji agama dah ke?. ko nak masuk mane lepas ni?. abah malas dah nak tolong. pandai kau la". sekali lagi abah gua bagi.

Satu keluarga pandang gua. mak gua pun tak ketinggalan top up sikit-sikit. marah betul dia orang malam tu. santapan berbuka gua pun dah rasa tak sedap. depan rezeki gua kena marah. tak best langsung. gua angkat pinggan pegi dapur. pastu masuk bilik ambil kopiah terus keluar buat pegi masjid nak solat terawih.

*****

Itu sebahagian memori gua dengan abah gua. sekarang satu-satu gua dah buktikan kat abah gua. cuma memori yang pertama tu belum ada rezeki lagi. tengok la 2 3 tahun lagi insya Allah. lain2 memori gua continue tahun depan. ini sempena hari bapa je. walau apapun berlaku, abah gua tetap king dalam hati gua. sebab marah, sindir, pukul dia tula yang buat gua jadi manusia


nota: kepada antusabun. jangan pepandai tunjuk entry ni kat abah. gua racun turbo lu nanti.

7 comments:

Antusabun said...

kehkehkeh... aku nak gak tengok muka abah time baca isihati lu ni..

Unknown said...

wah..nakjadi tahfiz..alhamdulillah.bagus cita-cita tuh..

MZ said...

apasal rasa entry ni macam sedih je.
relek. relek.
satu hari nanti pasti berjaya!

buat ombak sama dia.
huhu.

mazru said...

hmm..kuat majuk oang tua ni rupenye..ilek ar tu sumer kata2 perangsang supaya ko berjaye..

antusabun ni adik ko ke..kan main lagi akuu tengok,huhuhu

langkasuke said...

antusabun,
tak yah tengok. membahayakan kesihatan aku je nnt.

bulat,
doakanlah ye.

an2blur,
mcm kat stadiumla pulak.

koi,
tu time kecik. dia abg aku la.

santai said...

hahah kurang2 ko ade memori utk abah ko..huhu jeles aku kat ko..syg abah x gagagaga

GadisElmo said...

alhamdulillah.mulia benar cita-cita tuh.
eleh..tau pun takut dengan abah.haha :p